1. |
Apustua
01:52
|
|
||
Itsasorik ez zuela bistaratu esanez
jausi zen marinela kareletik negarrez
gezurretan dabilen maitale traketsa lez
memoria salduta apustu ilun batean
ezin akordaturik kresala non gorde zen.
Igaro dira uztailak uda beltz horretatik
baina bertan dihardu alargunak isilik
itsasoak jan zuenari barkatu ezinik
"memoria nola jokatu huen bada hik?"
noizean behin begiradaz galdetzen duelarik.
Eta haren oroimenak nire eskuetan azaldu ziren
marinel zahar baten heriotz ostean herentzia gisan
kutxa gotor baten sarraila handi baten giltzapian
dardara batean giltzaz zabaldu
eta barnera sartzean.
Kostaldeko herriak, ekaitz basatiak
etxera itzultzean lehen berriak
hazitako haurra, agur gabekoak
atzerriko herri batean izara bustiak
lo gabeko gauak, eta hitz ahaztu bat
apustu batean galdutako orduak.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
El marinero cayó llorando de la borda
Diciendo que nunca vio el mar,
Cual torpe amante
Habiéndose jugado la memoria en una oscura apuesta
Sin poder recordar dónde se guardó el salitre.
Ya han pasado julios desde aquel negro verano,
Pero la viuda sigue callada
Sin poder perdonar al que el mar se tragó
Preguntando de vez en cuando con la mirada
“¿Cómo pudiste jugarte la memoria?”.
Y sus recuerdos aparecieron en mis manos
Tras la muerte de un viejo marinero, como herencia
En una caja fuerte, encerrados tras un gran cerrojo.
Abrí la caja entre temblores y al entrar en ella...
Pueblos costeros, salvajes tormentas,
Las primeras noticias al llegar de vuelta a casa,
El niño que creció, los que se fueron sin despedir,
Sábanas mojadas en el extranjero,
Noches en vela, y una palabra olvidada
Las horas perdidas en una apuesta.
|
||||
2. |
Hobietan gora
03:44
|
|
||
Hots egiten diot etsirik itxaropenari
hobietan gora eutsirik erne den haginari.
Itxaroten zidan espaloi gainean
oroitzen ez dudan kale baten kantoian
ulertu ezinezko hitzez adieraziz
ezinen zuela bizi herio galeraziz.
Galde egiten nuen gela itxi batean
errebelatuko al ziren uneak instantean
itsutzen ninduen argiari so
nire oroimen guztiak berriz erasoz.
///////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
Llamo desesperada a la esperanza
A la muela que ha despertado agarrada encías arriba.
Me esperaba encima de la acera
En el cantón de una calle que ya no recuerdo
Expresando con palabras incomprensibles
Que no podía vivir sin impedir la muerte.
Yo me preguntaba en una habitación cerrada
Si se rebelarían los momentos al instante
Mirando a la luz que me cegaba
Atacando otra vez contra todos mis recuerdos.
|
||||
3. |
Atzaparrak
02:29
|
|
||
Pauso hots lotsatiak, teilatu ilun horietan irristan
sutondo epelen bila, niri lapurtuz zazpi biziak.
Larruazal azpian, arima erratu ameslaria
buztanetik belarrietara, katuen melodia eztiaz.
Eta galdetzen diot nire buruari
so eginez berriz lotan den hatsari
nola katua sutondoan denean
elurra hasten den gorputzen tartean
eta ba ote den katurik
atzaparrak jaten dituenik.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
Ruido de tímidos pasos, resbalando en aquellos oscuros tejados,
en busca de templados fuegos, robándome a mí mis siete vidas.
Debajo de la piel, una soñadora alma herrante,
desde la cola hasta las orejas, con la dulce melodía de los gatos.
Y me pregunto a mí misma
mirándo otra vez al aliento que duerme
cómo cuando el gato se acerca al fuego
empieza a nevar entre los cuerpos
y si hay algún gato
que se coma sus propias garras.
|
||||
4. |
Infernura
02:49
|
|
||
Lurra zapaldu orduko bere ingurua loratzen zen,
takoi altuen gainean zein hankutsik horrek ez zuen axola.
Baina orain badakit ez dudala nahi,
joan dadila infernura eta egon dadila bertan nire zain.
Ederra soilik ez eta bazuen zer esana,
deabruari ematen zion harek, gau eta egunez jana.
Eta argia izateaz gain, lapurtu zidan barrena,
sortuz betirako huts horretan atsekabe errena.
Eta badakit, bere jokoan jausiko naizela,
gaizkiaren etxean graziaz, eraztun bat jantziko dudala.
Eta orain, badakit ez dudala nahi,
zintzo izan direnekin bat, jainkoaren etxean etzan.
Eta orain, badakit zer egingo dudan,
zerua zabalduta ere, infernura jaitsiko naiz.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
Nada más pisar el suelo todo su alrededor florecía,
Sin importar si llevaba tacones altos o si iba descalza.
Pero ahora sé que no la deseo,
Que se vaya al infierno y que me espere allí.
No sólo era bella, daba mucho que decir,
Día y noche alimentaba al diablo
Y además de ser astuta me robó lo de adentro
Creando para siempre en ese vacío un pesar impedido.
Y sé que caeré en su juego
Que me pondré un anillo en la casa del mal.
Y ahora, sé que no deseo
Tumbarme en la casa de Dios junto a los que fueron buenos.
Y ahora, sé lo que voy a hacer,
Bajaré el infierno, aunque se me abran las puertas del cielo.
|
||||
5. |
Ele lapurra
01:33
|
|
||
Basapizti ilun batekin topo egin dut goizean,
hitzak erausten zizkidan, ezpainak hozkaka heltzean,
saihetsetatik heldu dut birikak kanporatzeko,
arnasa lapurtu eta kantu lizunak egiteko.
Galde egin dizut bidea, erantzunik ez ordea
heriotza da zurea, izenik ez ematea.
Itota zelakoan alde egin dut lekutik
gosaria bota eta burua kokatu ezinik
beste dialekto batez mintzatzen naiz horregatik
arnasik ebatsi ez eta hitza kendu diot barnetik.
Donge, sakats, gaizto enea, mututua eta hitz gabea
itzulidazu neurea, ele bako larrasugea.
//////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
A la mañana me he encontrado con una oscura fiera,
Me arrancaba las palabras, al agarrar los labios a mordiscos,
Lo he cogido de las costillas para sacarle los pulmones,
Para robarle el aliento y poder hacer lujuriosas canciones.
Te he preguntado el camino, pero no ha habido respuesta,
Lo tuyo es la muerte, no mencinar tu nombre.
Me he marchado del lugar pensando que se ahogó,
Tras echar el desayuno sin poder situar la mente
Por eso hablo en otro dialecto,
No le robé el aliento, sino la palabra de adentro.
Cruel, desagradable, malo mío, enmudecido y sin habla,
Devuélveme la mía, víbora sin palabras.
|
||||
6. |
Going down
02:12
|
|
||
Otso guztiak bilduko balira, gaur
Endarlatsako zubi leherrarazi gainean.
Ametsak hondoratuz behera, bai
ibaiaren azpian uluka, beste enbata bat.
Down, down, down, down, going down, down
ametsak hondoratuz behera, going down, down.
Down, down, down, down, going down, down
ibaiaren azpian uluka, beste enbata bat.
Otso guztiek baleukate, gaur
zure ohearen ondoan egoteko parada.
Ahots zartatu baten kordekin, hey
sortzeko berriz ere kantu heze bat.
Ez dut etsi, ez dut etsi ez,
ametsak ur azpitik gora ekartzen,
ez dut etsi ez.
Gora, gora, gora, azpitik gora, bai
ametsak nire sarraila zulatzen garrasika.
Down, down, down, going down, down
zure irain zikin guztiak going down, down.
///////////////////////////////////////////////////////////
(Castellano)
Si todos los lobos se reuniesen hoy,
encima del puente reventado de Endarlatsa,
hundiendo los sueños abajo,
aullando debajo del río, una tempestad más.
Down, down, down, down, going down, down
hundiendo los sueños abajo, going down, down.
Down, down, down, down, going down, down
aullando debajo del río, una tempestad más.
Si todos los lobos tuviesen hoy,
Oportunidad de estar al lado de tu cama,
Para volver a crear otra vez una canción humeda
Con las cuerdas de una voz rasgada.
No me he dado por vencida, no me he dado por vencida, no
Trayendo los sueños de debajo del agua hacia arriba
No me he dado por vencida, no.
Arriba, arriba, arriba, de abajo arriba, sí,
Los sueños agujereando mi cerrojo mientras gritan
Down, down, down, going down, down
todos tus sucios insultos going down, down.
|
||||
7. |
Euriak atertu du
02:26
|
|
||
Euriak atertu du, euriak atertu du
nire sabaitik jausten, bere itzala aurkitu dut.
Desira agortu dut, desira agortu dut
kale iskin batean, barrenak hustu ditut.
Eta nire arropen barnean, hezur pila bat soinean
haragia agortu nuen, urrutiko etxe batean.
Elikatu naiz berriro, nire penak zugan itoz
etor zaitezke berriz nigana, ahaztuz galderak betiko.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
Ha parado de llover, ha parado de llover
he visto la sombra de la lluvia cayendo de mi techo.
He agotado el deseo, he agotado el deseo
he vaciado mi interior en la esquina de una calle.
Y dentro de mis ropas, llevo vestidos un montón de huesos,
agoté la carne en una lejana casa.
Me he vuelto a alimentar, ahogando mis penas en tí,
puedes volver a mí, olvidando las preguntas para siempre.
|
||||
8. |
Hegalak
01:49
|
|
||
Ez iezadak eskatu hegalik,
ezinezko diadanik.
Esaten ari baitidak behin eta berriz,
nire hitzek ez diatela zentzurik.
Infernuko hauspoari eragin,
ezin barkatuzko bekatuak egin,
hik ez baldin badaukat hegalik,
deabruak jan dizkik.
Ez iezadak eskatu musurik,
pozoituko hauenik.
Erranen diat behin eta berriz,
hire erreguek ez ditek erantzunik.
///////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
No me pidas alas,
no me pidas imposibles.
Vuelves a decirme una y otra vez
que mis palabras no tienen sentido.
Tocar el fuelle del infierno*,
hacer pecados imperdonables,
si tú no tienes alas,
será porque te las comió el diablo.
No me pidas besos,
no me pidas que te envenene.
Volveré a decirtelo una y otra vez:
tus ruegos no tendrán respuesta.
*Se le llamaba Infernuko Hauspoa (Fuelle del Infierno) a la trikitixa (acordeón diatónico), instrumento que se utiliza para tocar esta canción,cuando llegó a Euskal Herria en el siglo XIX, porque la Iglesia no vio con buenos ojos el hecho de que este instrumento se utilizase para el baile agarrado o balseo.
|
||||
9. |
Gozozalea
01:32
|
|
||
Jantzi probokatzaile koloretsu bat soinean duela
deihadarka ari zait, gozozalearen galera da
gonbidatu bazaitu zaporeen dantzaldira gaur...
Gozozalea, hauxe da zure amaiera!!
Ezin diot eutsi,
txokolate gabe bizitzeari
gominola, erregaliz,
goxokien mehatxuei
men egin behar badiet
pasteleroaren esanei...
Gozozalea, hauxe da zure amaiera!!
///////////////////////////////////////////////////////////////////
(Traducción)
Vestid@ con un colorido y provocador traje
me llama, es la perdición de l@s golos@s
si estás invitado al baile de los sabores...
Golos@, ¡este va a ser tu fin!
No puedo soportar vivir sin chocolate,
gominolas, regaliz,
no puedo resistir la amenaza de los caramelos,
si debo obedecer a lo que diga el pastelero...
Gosol@, ¡este va a ser tu fin!
|
Kasernarat Irun, Spain
Irun eta Orereta arteko hirukote akustikoa.
Streaming and Download help
If you like Kasernarat, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp